Een geheim avontuur

Verteller: Cor Lütter
Auteur: Cor Lütter
Indische Buurt

We daalden af het donkere hol in waar de bendeleden in de grond waren verdwenen.

Speelterrein Het speelterrein van Cor en zijn vriendjes aan de Zeeburgerdijk.

Speelterrein Het speelterrein van Cor en zijn vriendjes aan de Zeeburgerdijk.

Alle rechten voorbehouden

Ook in 1939 waren er jeugdbendes actief, om er enkele te noemen: De Zwarte Hand, De Zwarte Ridders enz. enz. voornamelijk uit Amsterdam-Oost. Deze bendes vochten onderling hun oorlog uit op de Driehoek, een zandvlakte tussen Pontanusstraat, de Zevenhuizen, Zeeburgerdijk en de spoordijk. Op een gegeven moment ontdekten wij dat op de spoordijk bij het viaduct over de Zeeburgerdijk en het begin van de Borneostraat jongens van een bende plotseling in de grond verdwenen. Bij nader onderzoek bleek dat aan de westkant van het viaduct een deksel openstond en een groot aantal muurhaken naar beneden werden geleid.

Enkele dagen daarna zijn mijn vriendje en ik poolshoogte gaan nemen. Via de muurhaken daalden we af en na ongeveer drie meter stonden wij in het zand, het was er pikdonker. Met een zaklantaarn ontdekten we een muur van beton met daarin gaten van het model salmiakdrop 80x80cm. In plaats van terug te keren naar boven en ons beter voor te bereiden voor een onderzoekingstocht, klommen we via de gaten naar een andere kamer. Er lag minder zand zodat het moeilijk werd om terug te keren naar de eerste kamer. We besloten door te gaan. In de derde kamer was enig licht door een muurrooster. Toen we daar doorheen keken zagen we verkeer en passerende voetgangers enige meters beneden ons. We probeerde hun aandacht te trekken door te roepen, maar dor het lawaai van de passerende treinen en de trams benden werd ons geroep niet gehoord.

We besloten om niet verder te gaan en af te wachten tot het lawaai wat minder zou worden vanwege de naderende avond. Dus gingen wij op onderzoek in de lengterichting, aan de ene kant de straat met het rooster en aan de andere kant een muur van beton. De batterij van de zaklantaarn raakte leeg en bij het schaarse licht van het rooster en met de handen langs de muur merkten we dat de muur onder het zand schuin afgewerkt was. Na enig graven konden we net door een kleine opening terug naar kamer twee en vervolgens op dezelfde manier terug naar kamer één. We hebben dit avontuur nooit verteld. Het bleef ons geheim, maar het had ook anders kunnen aflopen...

Alle rechten voorbehouden

3701 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Speelterrein 2 Het speelterrein van Cor en zijn vriendjes aan de Zeeburgerdijk.

Speelterrein 2 Het speelterrein van Cor en zijn vriendjes aan de Zeeburgerdijk.

Alle rechten voorbehouden
speelterrein 3 Het speelterrein van Cor en zijn vriendjes aan de Zeeburgerdijk.

speelterrein 3 Het speelterrein van Cor en zijn vriendjes aan de Zeeburgerdijk.

Alle rechten voorbehouden
speelterrein 4 Het speelterrein van Cor en zijn vriendjes aan de Zeeburgerdijk.

speelterrein 4 Het speelterrein van Cor en zijn vriendjes aan de Zeeburgerdijk.

Alle rechten voorbehouden

7 reacties

Voeg je reactie toe
Anneke Koehof

Een geheim avontuur

Deze verhalen hoorde ik ook van mijn broers of van één van de twee, dat weet ik niet meer. Ontzettend spannend en geheim maar kan iemand nu nog eens vertellen waar deze  werkelijk voor dienden?

Jan enthoven

Zeeburgerpad

Ik woonde op een ark t/o 47 kneppers 

op de eerst foto staat me kramer met een van haar dochters de oudste heette Duyvi de jongste hilda zo te zien is de foto gemaakt eind 1959 vanaf de woning van asbeek brusse die daar een nieuwe woning en magazijn had

zelf ook regelmatig de 7 kamers bezocht

met mijn maatjes

mooie herinnering

jan enthoven alias rood

Bertus Brouwer

zeven kamers

Inderdaad klopt het hele verhaal Cor.Ik woonde in die tijd in de Bankastraat en wij gingen regelmatig naar de zeven kamers.Alleen praat ik nu over de eind 40 tige jaren en begin 50 tige jaren.
Wij stonden bekend als de Zwarte Hand en hadden regelmatig een strijd met de jongens van de andere kant van het spoor.Later werd inderdaad de ingang afgesloten en was ons geheime plek niet meer te bereiken.Ik heb altijd gedacht dat er niemand er nog iets van wist tot vorig jaar er iemand in MCA Alkmaar er naar vroeg .Zij was geboren in de Pontanusstraat en vroeg mij weet je nog van de 7 kamers.Mijn vrouw dacht altijd dat het een verzinsel was van mij.Leuk om toch nog iets te horen uit die tijd.Kan nu mijn kinderen laten zien waar het plaats vond.

ans

de 7 kamers

ik had vroeger ook die verhalen gehoord, heb er voor gestaan maar ze kregen mijn er niet in,ik dacht altijd dat het maar verhaaltjes waren dus het is echt waar,dat zijn geen spelletjes voor meisjes,ben blij dat ik er nooit in ben gegaan

Jelle Jongerden

De Zevenkamers

In de jaren1951/52,ik was 11/12 jaaren een vaste be
zoeker van de Zevenkamers t.h.v. de Zeeburgerdijk en deCruqiuskade.
Wij woonden in de Celebesstraat 70 1hoog,tegen over het eindpunt van lijn 3,een kinderrijke buurt,dus altijd wel jongensdie mee wilden.
Op mijn laatste bezoek,we waren met wel 17jongens,zijn we gepakt door de politie, die waren waarschijnlijk gewaarschuuwd door een trein machienist, die ons over de treinrails had zien lopen.
De politie kwam door het man gat,in de spoordijk ,naar benede en toen wij via de muurhaken naar boven klommen,kreeg je een flinke tik met de gummiknuppel.
Mij vader moest mij van het politie buro ophalen en ook van hem kreeg ik eenpak op mijn billen.
Alles werd afgesloten met een bezoek aan het hoofdburo van politie in de Marnixstraat,daar moest je,op je vrije Woensdag middag een opstel schrijven over de stomme streek die je uitgehaald had en nooit meer mocht doen.DAT IS GELUKT,
IK BEN ER NOOIT MEER GEWEEST.

Zsolt

De zeven kamers....auww!!!

Leuk...de zeven kamers kende ik ook. Wij dachten altijd dat het een soort van bunker was uit de oorlog. Je ging via een stalen deurtje naar binnen.

Heb daar een pijnlijke ervaring gehad. Het was daar stikdonker, dus je had altijd een zaklamp of kaarsen nodig om iets te kunnen zien. We waren met een paar jongens bij een van de achterste kamers toen een vriendje van mij zei "we gaan weer terug, pak jij die kandelaar even"?

Ik pakte die kandelaar beet en schreeuwde het uit van de pijn aan mijn vingers! Wat had die gluiperd nou gedaan?

Met een kaarsvlam had hij het handvat van de koperen kandelaar zowat roodgloeiend verhit!! Een hele pijnlijke ervaring die ik niet meer vergeet...

Een bezoeker

Bertus Striethouldt

Dag Cor, Ik ben wel tien jaar jonger maar ook ik zat in een beruchte bende die zich OOW/BBB noemde wat betekende: Onoverwinnnenlijke Blanke bloedbende. Ik kwam veel met die Soerabajaboys bij dat viaduct om daar de zeven kamers te bezoeken. Menigmaal ingesloten of uitgerookt door de Boetonbende die ons er uit probeerde te krijgen, maar daar hadden wij wat op gevonden. Op het Waterooplein hadden we traangasmaskers gekocht dus niets aan de hand. Alleen voor de politie moest je uitkijken want die kwamen met een speur- en billenbijtershond naar beneden om je vervolgens mee te nemen naar het politiebureau. Ook menigmaal fikkie stoken of piepers jassen of door een rooster met je proppenschieter de meiden van hun fiets te schieten die door de tunnel reden. Geinig toch, als je zo'n verhaal leest dan komt alles weer boven water en kan je een reactie plaatsen. Gegroet