Het Rijke Roomsche leven op het Linnaeushof

Ongeveer 70 jaar geleden werd mij door zuster Bruno van het Claraklooster te kennen gegeven, dat ik niet geschikt was voor verdere opleiding tot misdienaar. Er bleef dus niets anders over dan me op te geven voor het kerkkoor. Bij nader inzien veel beter, aangezien ik deel uitmaakte van een gezin met zeer muzikale ouders.
Dirigent was de heer Speets, trompettist van het Concertgebouworkest, die ooit tijdens de zangles een aanwijsstok op mijn hoofd in tweeën mepte.
Achter het "spreeuwenkissie" (er was toen nog geen orgel) de heer Piet Visser. Alles onder toeziend oog van mijn vader in de zijbeuk.
Ik herinner me nog de zangers Hazelzet, Westrop, Wiewel, Schutte, Kramer e.a.
Elke zondag Hoogmis in toog en superplie. Het was gelukkig niet ver, want mijn ouders dreven een muziekhandel aan de overkant naast de beeldenwinkel van koster Pronk. Na de Hoogmis kon je 's middags weer terug naar de kerk voor de "lering" van pastoor Zoetmulder. Niet bepaald een pretje.
Geweldig mooi vond ik de grote processie door de tuin. Dan mochten we helpen met het afbakenen van het eigen terrein op het voorplein d.m.v. het plaatsen van ijzeren palen, waardoor de processie ongestoord kon verlopen. Uniek in Amsterdam. De huizen rondom de kerk waren getooid met geel-witte vlaggen, het Heilig Hartbeeld in de vensterbank, brandende kaarsjes en bloemen.
Na mijn verhuizing naar Slotervaart kwam ik nog regelmatig terug om samen met zus Nel aan het orgel, broer Dik op de trombone en ikzelf op de trompet enige muzikale luister bij te zetten aan de huwelijksmissen van mijn vele zussen en broers.
Al met al een schitterende jeugd in de Watergraafsmeer, waar destijds op het Linnaeushof een enkele auto en soms de groentekar van Botman geparkeerd stond. Mijn oudste en beste vrienden Herman Brandt, Ad Hesp en Co Buijs stammen dan ook allemaal uit de "Martelarentijd".