Blij en verdrietig om sloop

In de wandelgangen circuleert al jaren het bericht dat er twee blokken woningen gesloopt gaan worden langs de Tugelaweg. Nu lijkt het er toch echt van te komen dat in 2010 de blokken die grenzen aan de Laing's Nekstraat tegen de grond gaan. Zes bewoonsters - Greet, Mary, Maribel, Anita, Claudia en Mariska - reageren ieder op eigen wijze. Hun woonduur varieert tussen 67 jaar (Mary) en 3 jaar (Maribel).

Koninginnedag 1966 Emilio en Roger,zoontjes van Mary Pocorni tussen 2 buurkinderen in op Koninginnedag  1966 of 1967 op het Transvaalplein. Er was niet veel te doen, later zijn ze  naar de stad gegaan,waar meer activiteiten waren.

Koninginnedag 1966 Emilio en Roger,zoontjes van Mary Pocorni tussen 2 buurkinderen in op Koninginnedag 1966 of 1967 op het Transvaalplein. Er was niet veel te doen, later zijn ze naar de stad gegaan,waar meer activiteiten waren. Door: Marella Karpe

Alle rechten voorbehouden

Het zijn niet zo maar woningen die gesloopt gaan worden, het gaat om panden die in 1915 neergezet zijn door het bouwfonds van De Handwerkers Vriendenkring. Mary komt aanzetten met een boek over de Transvaalbuurt (van Ton Heijdra) waarin te lezen valt dat deze in 1869 opgerichte vereniging niet alleen woningen liet bouwen, maar bijvoorbeeld ook cursussen organiseerde, een ziekenfonds en een badhuis oprichtte, alles in het belang van arbeiders en handwerkslieden.

Hoewel deze woningen indertijd een enorme verbetering waren, waren ze niet groot. In menige woning was geen echte keuken, alleen een spoelhok. In de 80-er jaren zijn deze woningen dan ook gerenoveerd, dikwijls zijn toen twee kleine woningen samengevoegd.

Maar waarom dan nu sloop? Greet en Anita denken dat de woningen door verwaarlozing bouwvallig zijn geraakt: "Op de Transvaalkade doet de woningbouwvereniging veel meer aan onderhoud. Dat is de sjieke rand van de wijk." Claudia en Maribel en Mariska hebben de ervaring dat de huizen vochtig en gevoelig voor schimmel zijn en bovendien zo tochtig dat er altijd bijverwarmd moet worden zodat de stookkosten de pan uit rijzen. Volgens Greet veroorzaakt het treinverkeer dat pal langs de woningen rijdt scheuren in de muren.

Hoe dan ook, waarschijnlijk moeten ze allemaal op zoek naar een andere woning. Mary en Anita zullen dat met pijn in het hart doen. Claudia, Mariska en Maribel zijn er blij mee.

Wat zullen ze gaan missen als ze straks moeten vertrekken? Anita: "Mijn huiskamer, zo'n grote huiskamer zie je zelden en natuurlijk mijn buurtjes, de markt en ik zal wel niet meer zo dicht bij mijn werk komen te zitten als nu." Greet vermoedt dat ze haar uitzicht niet snel terug zal krijgen: "Ik kijk uit op het spoor, heb geen overburen. En Claudia en Mariska weten dat ze de buren gaan missen met wie ze babbeltjes maken en waar ze op kunnen rekenen als ze met vakantie gaan. "Je hoeft je geen zorgen te maken over je huis." Ook Mary roemt het burencontact: "Ik heb een heerlijke trap en een rustige straat. Ik zie er tegenop dat ik straks misschien op een trap woon met wel tien mede-buren. Verhuizen, ik moet er niet aan denken, ik woon hier al vanaf mijn 1e jaar, er stonden toen genoeg huizen leeg, het was oorlogstijd. Wat heb ik als kind veel op straat gespeeld hier, zelfs de ouders deden soms mee."

Maribel, die blij zal zijn als ze in een andere buurt komt te wonen, noemt desalniettemin "het leuke van deze wijk is dat men elkaar de ruimte geeft, men klaagt niet zo snel over elkaar en er wordt best wel veel getolereerd. De mensen hier weten dat je niet kan verwachten dat iedereen hetzelfde is en hetzelfde functioneert."

Alle rechten voorbehouden

2513 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Zoontjes Mary Op de hoek van de Laing's Nekstraat en de Tugelaweg- met op de achtergrond de spits van de Bonifatiuskerk - spelen de zoontjes van Mary op straat. Foto ongeveer 1968

Zoontjes Mary Op de hoek van de Laing's Nekstraat en de Tugelaweg- met op de achtergrond de spits van de Bonifatiuskerk - spelen de zoontjes van Mary op straat. Foto ongeveer 1968 Door: Marella Karpe

Alle rechten voorbehouden
Zoontje Mary Foto uit 1968, Transvaalplein met  Roger Picorni, zoontje van Mary op klimrek.

Zoontje Mary Foto uit 1968, Transvaalplein met Roger Picorni, zoontje van Mary op klimrek. Door: Marella Karpe

Alle rechten voorbehouden

3 reacties

Voeg je reactie toe
Mary de Vries

Blij en verdriet

Hi Loes, wat leuk een berichtje op deze site te zien uit St.Bees(Engeland) dat je met Greet en mij mee leeft om sloop Tugelaweg blokken. Ik ben wel verdrietig ik woon hier 43 jaar, en krijg nooit zo,n groot huis terug. Ja de buurt gaat achteruit maar dat hou je toch,Amsterdam is vol,en toch heb je de gezelligheid hier ook.Loes je moet op de site omg. Louis Botha-straat kijken Joosje heeft ook wat getikt misschien kom jij ook nog namen tegen die je kan herinneren.Wat was de tijd van vroeger toch leuk,op deze site haal je veel memories terug.Ik hoor van je.
Groetjes Mary

Mrs. L van Cappellen

Mevrouw

Ik ben het met de bewoners van de Langs nekstraat eens. Het is altijd een gezellige buurt geweest alhoewel het nu wel een stuk achteruit is gegaan. Maar als je zoals Mary en Greet daar al zoveel jaren woont dan moet het wel een hele verandering voor hun worden. En vooral als je ouder bent dan valt dat niet mee. Ik woonde als kind zijnde in de Louis Botha straat en heb een fantastische tijd daar gehad. Zoveel herinneringen vooral dat leuke op straat spelen met al de kinderen in de buurt. Mijn moeder heeft ook in de Langs Nekstraat gewoont aan de overkant van Mary. Ik zelf woon nu al jaren in Engeland, maar denk nog steeds terug aan die mooie jeugd van ons in de transvaal buurt. Mary en Greet ken ik van die tijd al, Mary en ik zaten bij elkaar op school.Zal voor je duimen Mary mischien veranderen ze nog van gedachte laten we het hopen voor jullie.
Je vriendin Loes (Stein vroeger) nu van Cappellen.