Ziek zijn en misdienaar zijn

Jeugdherinneringen van Pim Kool uit de Oosterparkbuurt in een aantal verhalen. Nr. 4

Verteller: Pim (W.H.) Kool
Oosterparkbuurt

Zij konden maar twee dingen: boren en trekken.

Mariapaviljoen van het O.L.Vrouwe Gasthuis Foto: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam

Mariapaviljoen van het O.L.Vrouwe Gasthuis Foto: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam

Alle rechten voorbehouden

Dokter Alberga uit de Oosterparkstraat was onze huisarts. Een hele goeie. Een afspraak maken bestond niet, je ging naar het spreekuur. De wachtkamers waren altijd vol, in die tijd heel normaal. Via een luidspreker klonk : "Volgende patient". Bij het binnenkomen was het daarom altijd heel belangrijk te vragen wie de laatste was. Soms braken hierdoor ruzies uit. Voordringen kon echt niet !
Terugkijkend wat tandartsen zonder verdoving met je uitspookten, was hemeltergend. Zij konden maar twee dingen: boren en trekken. Het heeft heel lang geduurd voordat ik mijn angst voor tandartsen overwonnen had.
In het O.L.V.Gasthuis heb ik 2 maanden op de kinderafdeling gelegen. In die tijd bleef je in het ziekenhuis totdat je echt helemaal beter was. Nu zou het waarschijnlijk klinisch behandeld worden of hooguit een opname voor enkele dagen. Ik had geen slechte tijd bij de zusters (inderdaad: nonnen) maar wat betreft het eten: walg, walg, walg. Pap als ontbijt en pap als lunch en bij voorkeur griesmeelpap.
Overigens had het OL Vrouwe Gasthuis twee hoge, gemetselde schoorstenen, waarop wij vanuit ons huis op uitkeken. Een moet ik nog hebben zien metselen, maar dat kan ik mij niet meer herinneren.

In het klooster van het St. Elisabeth Gesticht op de Mauritskade (tegenwoordig Hotel Arena) had je nonnen met een soort lampekappen op hun hoofd. Ik ben daar een tijdje misdienaar geweest. Ik heb daar geen speciale herinneringen aan alleen de uitgebreide gesprekken aan het altaar met mijn medemisdienaar, zodat de priester ons af en toe sissend tot de orde moest roepen. En dat we stevig moesten rinkelen met de collectezak (had een belletje) als iemand weinig zin had een bijdrage te geven.
Ook herinner ik mij nog altijd de lucht van pasgebakken brood 's morgens vanuit de keuken van het klooster. Fantastisch. Tegenwoordig is dit gevoel weer helemaal terug sinds mijn vrouw een broodbakmachine heeft !
-------------------------------------------------------------------------

Voor verhaal nr. 5 uit deze serie ga naar:
De Amstelbrouwerij en andere bedrijven

Alle rechten voorbehouden

2519 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Kapel van het St.Elisabethgesticht. 's Gravesandeplein. Tegenwoordig onderdeel van het Arenahotel.<br />Foto: Stadsarchief Amsterdam.

Kapel van het St.Elisabethgesticht. 's Gravesandeplein. Tegenwoordig onderdeel van het Arenahotel.
Foto: Stadsarchief Amsterdam.

Alle rechten voorbehouden

6 reacties

Voeg je reactie toe
Evert Smit

Re: terugkijkend op mijn baan bij het olvg

evert smit:
Ik heb bijna drie jaar bij het OLVG gewerkt.met baantjes als wasserijmedewerker,operatiekamers schoonmaken,beddencentrale,onderhoudsman civiele dienst en vooraal portier bij de goederen ontvangst.Een hele ervaring voor een mannetje van 14 jaar.Maar wel een hele bijzondere ervaring.Vuilnis ophalen met Bertus bij de vuilverbranding(dat waren dan zeker die twee schoorstenen)vuil wasgoed ophalen op alle afdelingen en naar de wasserette brengen op een wastruck met aanhanger.Annapaviljoen,mariapaviljoen,ondergronds bactereologisch laboratorium,aanbouw de hele a-vleugel,aanbouw de hele g-vleugel.kinderkliniek,de polies en niet te vergheten de rontgen en de hele grote ehbo-opname in de oosterparkstraat,man wat was daar af en toe een hoop leed.Van alles gezien en beleeft en koffie gedronken met zuster salvatore een hele oude non die het niet kon laten om mij af en toe van een warme versnapering te voorzien,en toen met spijt vertrokken omdat het bedrijf weg ging uit dat ziekenhuis waar ik voor werkte.(schoonmaakbedrijf succes)400 man personeel.mooie foto trouwens.groeten oud werknemer olvg.

Tijdens de drie jaar die ik werkzaam was bij het OLVG heb ik een aantal hele byzondere mensen mogen ontmoeten.In de wasserette die onder leiding stond van de Hr Offermann werkten ook een lange wasbaas die naar de naam Gerard van der Klei luisterde en een man met enorme humor en dat was Mr Frans Bien alias Meppie.Deze man heeft nog samen gewerkt met Ome Jan Drost-van Keesieman zijn voorganger die dat werk 40 jaar had gedaan.Ook was er de lieve Hoofd van de civiele dienst Mevr van Tol.De schat stuurde zo'n 600 werknemers aan en zit voor eeuwig in mijn hart.Ook ene Mr Wigard deelde de dienst van Mevr Van Tol.Bij de vuilverbranding werkte toen onze grote vriend Bertus de man die de vuilnis van het hele ziekenhuis ophaalde en zonodig verbrandde in een enorme oven.In het Anna of Maria pavilloen werkte ook al haar hele leven Zr Runderkamp.Ze was een toegewijde vrouw waar je altijd kon aankloppen als je tijdens je werkzaamheden vastliep.In het Mariapavilloen werkte een trouwe werknemer in de persoon van Mr Hendriks.Een soort van concierge waar ik leuke herinneringen aan heb.Het wasgoed van de ziekenhuizen,Het Lukas,het ZAN(ziekenhuis amsterdam noord) en van de opleidingshuizen Lydia en lydiette werden ook in de grote wasserette van het OLVG gewassen en weer schoon teruggebracht door de trouwe chauffeurs Mr Jonkers en Nico van Dijk die naast dat werk ook nog de postkamer bemande van het OLVG.Mr De Weert kende ik van de Afdeling waar de O.K kleding en de personeels uniformen werden genaaid en gesteven en hersteld.Op de afdeling Inkoop van het ziekenhuis die was gevestigt op de paralelweg werkte ene Mr Bakker als hoofd.Die man had ik vaak nodig en ik was toen portier bij de goederenontvangst aan de Ruyschenstraat dus de man moest vele malen het hele ziekenhuis door om mij te kunnen vertellen waar dat pakje zonder afzender nu weer naar toe moest.In de pauzes kreeg ik van een hele lieve non Zr Salvatore een lekker kopje thee met vaak een grote zelfgebakken roombotersprits erbij.pure verwennerij en dan zei ze altijd dat ik er nog van moest groeien.Ook in de grootkeuken heb ik gewerkt met onze opperchef Herr Konig met twee puntje op de o.Hij was een slechtnederlands sprekende duitser met een hart van goud.Hij voorzag ons altijd van broodje en melk en vaak patatjes met een gehaktschijf.Ja het werken in zo'n ziekenhuis had ook zijn charmes en hier een pluim voor de medewerkers van toen.Verder herinner ik me Zuster Hendriks die naast tandartsassistent ook nog een huisartspraktijkje runde aan de poli in de camperstraat.In het Bakteriologisch laboratorium waarvan er een zelfs onder de grond was, werkte ene Gerard en een assistente juffrouw Pammie van Leeuwen waar ik zelf een heel klein oogje op had.Toch wel een enerverend vak om steeds weer petrischaaltjes met kweken te maken om uiteindelijk een middel tegen een ziekte te ontdekken.In die tijd werden de rontgenfoto's opgeslagen in allerlei kamertjes in en om de rontgenpoli.Ik mocht meehelpen verhuizen want alles moest naar de paralelweg tov de hoofdingang naast het pand van Rank en xerox en de Bloedtransfusiedienst .Dagen mee bezig geweest.Ik weet nog dat tijdens hele warme dagen ik het wasgoed uit de opvangsilo's buiten het ziekenhuis moest halen er ook nog wel eens een kakkerlakje in zat.Ik schrok me dan te pletter.Als je toen binnenkwam(hoofdingang) en je liep dan door de EHBO dan had je links de eurologie en de gipskamer en rechts de gang die naar zaal 14 van de hartpatienten en verderop naar de rontgen liep en via die gang kwam je dan zo in het Annapavilloen en het Mariapavilloen.Een verdieping hoger had je daar de slaapvertrekken van de inwonende medewerkers van het ziekenhuis.Onlangs nog een luchtfoto van de oude situatie gezien waardoor ik me weer even terugwaande in die ouwe tijd.Het oude OK.GASTHUIS boven de ingang en als je doorliep de enorme ziekenhuisappotheek waar ik in de flessenspoelerij heb gewerkt,want al die infuusflessen waren nog in gebruik.Nu zijn het zakjes en alles is verbeterd.De A vleugel en de G vleugel waar de patientenzalen waren,de KNO op 1 hoog de CCU bewaking op 8 hoog zijn mij nog bijgebleven en ook het beddencentrale en magazijn beneden in de kelder naast de instrumentmakerij heb ik vaak met een bezoek vereert voor hand en spandiensten.Ook als ik portierwerk had achter de kapel dan kwam ik nog wel eens in aanraking met een transport van een overledene,dat was wel even wennen voor een jongen van mijn leeftijd.Die werd dan even koel gelegt in het Mortuarium van De Hr Bootsman die daar de verzorging deed.In mijn vrije uurtjes als het rustig was mocht ik de auto wassen van Professor van der Horst die in het Lukasziekenhuis werkzaam was en hier vaak lezingen gaf in de auditoriums.Ik heb zelfs nog zo'n halve dag met een byzonder pakje opgescheept gezeten waar alleen een afzender op stond en geen geadresseerde.Bleek later een geamputeerde ledemaat te zijn voor voor de sectiekamer.Ja je maakt wat mee.Ik koester deze byzondere herinneringen aan een prachtige job in het OLVG te Amsterdam,hopende dat iemand die dit leest nog aanvullingen heeft op die geweldig mooie tijd.vriendelijke groeten Evert Smit te Volendam.

evert smit

terugkijkend op mijn baan bij het olvg

Ik heb bijna drie jaar bij het OLVG gewerkt.met baantjes als wasserijmedewerker,operatiekamers schoonmaken,beddencentrale,onderhoudsman civiele dienst en vooraal portier bij de goederen ontvangst.Een hele ervaring voor een mannetje van 14 jaar.Maar wel een hele bijzondere ervaring.Vuilnis ophalen met Bertus bij de vuilverbranding(dat waren dan zeker die twee schoorstenen)vuil wasgoed ophalen op alle afdelingen en naar de wasserette brengen op een wastruck met aanhanger.Annapaviljoen,mariapaviljoen,ondergronds bactereologisch laboratorium,aanbouw de hele a-vleugel,aanbouw de hele g-vleugel.kinderkliniek,de polies en niet te vergheten de rontgen en de hele grote ehbo-opname in de oosterparkstraat,man wat was daar af en toe een hoop leed.Van alles gezien en beleeft en koffie gedronken met zuster salvatore een hele oude non die het niet kon laten om mij af en toe van een warme versnapering te voorzien,en toen met spijt vertrokken omdat het bedrijf weg ging uit dat ziekenhuis waar ik voor werkte.(schoonmaakbedrijf succes)400 man personeel.mooie foto trouwens.groeten oud werknemer olvg.

hm.vd sluijs

confektie bedrijf Ello

op de hoek van de camperstraat en de ruystraat had je een bakkertje zitten en daarnaast zat de ingang van het confektie bedrijf van een oom van mij confektie bedrijf ello ,en nou heb ik het pover de jaren van ik denk 60 70 van vorige eeuw
het bedrijf liep achter de bakkerij door en kwam dan uit in de camperstraat waar het drie etalages betrof dus eigenlijk wel een redelijk groot bedrijf in de tijd.
er werkte vele dames en jonge meisjes voor zover ik mij herinneren kan en er staat mij bij dat er ongeveer een twintigtal naaimachienes stonden en een stuk of tien perstafels waar de gemaakte kleding door ebnkele heren netjes geperst werden om dan veronden te worden naar de klient en in die tijd was het de firma berghouse een toendertijd zeer gerenomeerde kleding keten
in mijn school vakanties mocht ik daar altijd een [paar centen bij verdienen en ik voelde mij heel wat want de eigenaar sjeng knijpingga was tenslotte mijn oom
nou vergeet het maar want ik kon als ik mij niet gedroeg of als ik een grote mond had beslist rekenen op straffen en dat waren in die tijd nog lijstraffen waar helemaal niet moeilijk over werd gedaan
een flinke klap voor je harses een een hele harde schop onder je hol zoals wij dat pleegde te noemen ach daar deed men niet moeilijk over
en kwam ik thuis met een blauwe plek of een zere kont dan vroeg mijn moeder wat er was gebeurt en ja dan vertelde ik het verhaal en kon dan steevast rekenen op het antwoord ach dan zal je het wel verdiend hebben en daarmee was dan de kous af voor haar.
ome sjeng was een hele fijne man en ik mocht hem graag
ik kan mij als kind nog herinneren dat hij altijd in grote amerikanen reed leifst biuck en chevrolet hij had een chevie inpala met van die grote vleugels waar ik nog een foto van bezit waarin mijn neefje en ik zamen in de kofferbak zaten en we hadden nog ruimte genoeg over veel mooiere wagens als die van tegenwoordeig er zat nog lijn in toen
het bedrijf is er natuurlijk niet meer en ome sjeng ook niet enkele jaren gelden is hij heen gegaan en mijn neefje ach daar heb ik nooit meer wat van gehoord
maar wat over gebleven is dat zijn de herinneringen aan een voor mij hele gelukkige em mooie tijd en een hele fijne jeugd in amsterdam oost

mvg hans

Jack Chong

Ruyschstraat

Hallo Pim,

We zijn dus een paar jaren buren geweest. Keek je ook televisie bij de stomerij van Meijer? Een hele rits kinderen op de grond.
De Staatsloterij, een hele rij soms tot bij ons voor de deur.
Woonden bij jou niet een tweeling op de trap? Verder herinner ik me de familie Houtkamp nog en een surinaamse man naast ons.
Soms wandel ik nog door de buurt, uit nostalgie. Ik woon nu in Almere.
Groetjes,

Jack

Pim Kool

Re: Ruyschstraat; Chong

Hallo Jack
Ik woonde op 127, 1 hoog, dus wij moeten enkele jaren nagenoeg buren geweest zijn. Ik verhuisde in 1957. Er heeft een volledige omnummering plaatsgehad, maar bij een bezoek paar jaar geleden dacht ik dat 127 nog het laatste huis is van de groep huizen die zijn blijven staan, en dat alle hogere nummers richting 's Gravezandeplein vervangen zijn door complete nieuwbouw. Wat 1963 betreft: toen was er een 11 stedentocht (Reinier Paping).

Jack Chong

Ruyschstraat

Hallo Pim,

Leuk wat je allemaal schrijft over de Ruyschstraat en omgeving.
Ik heb van 1953 t/m 1969 in de Ruyschstraat gewoond nr 131, oude nummering. Nu is er een politiebureau. Over die schoorstenen van OLVG, ik heb er een zien bouwen de rechter schoorsteen als je er tegenover staat. Op welk nummer woonde jij, ik ken je naam niet. Ik neem aan dat je ook de winters van 56 en 63 herrinerd, sneeuwballen gooien in de open tram, lijn 3, lange glijbanen en alleen de woonkamer warm. Ijsbloemen en en kolen halen bij van Vliet op de Iepenweg.

Groeten,

Jack Chong
Almere