De Brink in Betondorp - 1973 .
Foto: Beeldbank Amsterdam
Titel van een onderzoek aan de Vrije Universiteit door Kees Rotgans, Roland de Weert en Gerhard Broers tijdens het werkcollege sportgeschiedenis door Prof. Dr. Th. Steven.
De periode omvat de jaren ’50 tot ’80.
Het onderzoek bestaat uit 3 delen: de Watergraafsmeer, AJAX en interviews met AJAX-fans.
Met dank aan Gerhard Broers voor het beschikbaar stellen van het resultaat van dit onderzoek.
Voetbal in de Amsterdamse Watergraafsmeer gedurende de periode 1950-1970.
'In de sportwereld kenne men geen stand'. Uit 'Ajax clubnieuws' 15 februari 1920.
Supporters en bewoner uit de Watergraafsmeer en hun relatie met Ajax tot 1968 (3)
Thuiswedstrijden waren hoogtepunten.
We kunnen met een gerust hart stellen dat de thuiswedstrijden van Ajax iedere keer weer een hoogtepunt vormden binnen de Watergraafsmeer. Supporters hadden het er voor over uren in de regen naar een wedstrijd te kijken in het niet overdekte stadion. Een enkeling stoorde zich aan de drukte in de buurt. Zo spraken we met Hans Scholten die in Betondorp woonde. Hij ging meestal de buurt uit als Ajax thuis speelde. Hij ergerde zich aan de drukte, de auto’s en de supporters. Hij behoorde echter tot de uitzonderingen. De in 1945 geboren Scholtens groeide op in een omgeving waar voetbal nummer één was. En met het Ajax stadion op de hoek wilde alle jongens van de buurt maar bij één club horen.
Amsterdam - jongerenstad.
Veel van de geïnterviewden behoren tot de naoorlogse generatie. In zijn ‘Kleine geschiedenis van Amsterdam’ gaat Geert Mak in op de wat hij noemt: ‘Het dynamiet van de geboortegolf’. In het midden van de jaren zestig, citeert Mak de sociaal geografe Virginie Mamadauh, werd Amsterdam een typische jongerenstad. De naoorlogse jeugd ging zelfstandig wonen, trok naar de stad, dank zij de pil en de vrouwenemancipatie stelden velen het stichten van een gezin nog voor enige tijd uit, en zo ontstond er een groep oudere jongeren voor wie de openbare ruimtes van de stad een tweede thuis werden. Het was bovendien een generatie die in haar jeugd weinig of geen grote materiële ontberingen had gekend en daarom andere, niet-materiële zaken belangrijker vond dan haar ouders.
Geen vrouwen op de tribunes.
Onder de supporters die wij over de periode van de jaren zestig hebben gesproken zaten niet de vernieuwers van Provo of de studentenbeweging die toen in het centrum van de stad actief waren. Wat we wel zien is een groep jonge jongens en jonge mannen die hun tweede huis vonden in het stadion van Ajax in De Meer. Vrouwen zag je gedurende de jaren vijftig en zestig zelden op de tribunes van het stadion. Het voetbal was in de jaren zestig nog puur een mannenaangelegenheid
Watergraafsmeer - een keurige buurt.
De geïnterviewden die we spraken over de jaren vijftig zien die periode in de geest van de vooroorlogse verzuilde samenleving. De nu 83 jarige Wil Wickel weet nog goed hoe verschillende klassen verdeeld waren over de wijken in Oost-Watergraafsmeer. Terugkijkend op de jaren vijftig vertelt hij ons dat de bootwerkers over het algemeen op de eilanden vlak bij de haven woonden. De vakmensen woonden in de Indische buurt. Daarboven stonden wat hij noemt de ‘witte boorden vakmensen’. Die woonden in de duurdere buurten als de Watergraafsmeer. Het socialistische bolwerk Betondorp werd weliswaar bewoond door de werkende klasse, maar wel één die getoetst was door een toelatingscommissie. Al met al kunnen we dus spreken van een keurige buurt waarin mensen van verschillende religieuze, politieke en maatschappelijke achtergrond goed naast elkaar leefden. Niet voor niets noemden Nel Koolwijk en Wil Wickel het een voorrecht om in de Watergraafsmeer te mogen wonen.
Nieuwe generatie.
De nieuwe generatie van na de oorlog groeide op in een andere samenleving. Gedurende de jaren zestig nam de welvaart toe. Televisie deed haar intrede. De samenstelling van de wijken veranderde sterk door de stadsrenovaties en de komst van allochtonen. Langzaam maar zeker zal ook het Amsterdamse voetbal veranderen. De vernieuwingen hadden hun intrede gedaan. De stad en de maatschappij stonden aan de vooravond van ingrijpende verandering. Meer en meer werd duidelijk hoe belangrijk het was een goede organisatie, een eigen stadion en een goed gevulde kas te hebben. De veranderingen die zich uiteindelijk het meest zichtbaar uiten in een overgang van semi-professioneel naar professioneel voetbal zou ertoe leiden dat er uiteindelijk slechts één topclub in Amsterdam zou overleven: AFC Ajax. Hoe de verschillende supporters aankijken tegen de teloorgang van hun directe concurrentie in de hoofdstad zal in de volgende paragraaf nader bekeken worden.
7835 keer bekeken
Je naam komt bekent voor voetbalden jullie ook op Galileiplantsoen rolschaatsenbaan.?
Ben van 1955
Rein Mulder heeft herinneringen aan Ajax in de Watergraafsmeer. "ik woonde in Laplacestraat 59 Watergraafsmeer en ik haalde ballen op die Johan Cruijff en Piet Keizer over het doel schoten, op de velden waarop getraind werd. Veld aan de Middenweg werd gaandeweg seizoen geheel kaal zonder gras."Er werd zoveel getraind. Was kind aan huis in Stadion De Meer.Mijn ouders werden hopeloos van de vieze kleding en heb veel gespijbeld.Ajax en Johan Cruijff waren lichtpunt in mijn jeugd.
Rein Mulder
Rein Mulder Ajax my history ❤️
Rein Mulder
Mijn jeugd was Ajax in stadion De Meer, zelf voetballend bij Zeeburgia, om de hoek bij grote Ajax, Kruislaan.
De Arena was wennen: stijf, ademde totaal geen voetbal. De opening wedstrijd tegen A C Milaan werd een fiasco, de graspollen vlogen in het rond. Het gedoe met het gras was een zorgenkind, lang zoeken welk type het beste was. Tot dat Bob Harms met het idee kwam om destijds twee matten over elkaar te leggen. Langzaam is het een leuk stadion geworden.
Tijden zijn veranderd en Arena is langzaam voetbal gaan ademen.
Alleen wat mij persoonlijk dwars zit is de miljarden die nu in voetbal omgaat.
Alles draait om het grote geld.
Spelers van over de 100 miljoen waar hebben we het over.
De Meer
Mijn vader Rein Mulder senior 1927-2007 was fotograaf en maakte echt de mooiste foto’s bij de club. Hoorde op boekpresentatie bij een oud voorzitter dat alle foto's zijn vergaan door waterschade. Jammer had mooie toevoeging voor nieuwe boek geweest. Elk toernooi nam hij van alle elftallen foto's al op zaterdag, ik hielp mee in de middag met drogen van foto's zodat ze zondag klaar waren, ook ons paradepaardje het eerste zat erbij. Mijn vader was freelance fotograaf Parool. In de kantine hingen de foto's van alle elftallen. En alle mooie vaantjes van grote clubs en veel uit het buitenland maar ook Ajax. Mis geschiedenis van Zeeburgia die was erg groot. 100 jaar Zeeburgia 22-2-2020 boekpresentatie 100 jaar .
We hadden goede naam als Zeeburgia en er kwamen vaak scouts van Ajax kijken. Barry Hulshof ging al naar Ajax, dat had ik nooit begrepen hij liep niet als voetballer. Maar Barry groeide bij Ajax uit tot fenomeen tussen grote namen. Met grote toernooien waren wij altijd gastouder gezin en soms wel 3 Engelse jongens in huis. Watford en Cristal Palace waren mijn favoriet. Na die toernooien kregen we nog post, als de jongens kinderen kregen of nieuwjaar wensen.
Later in mijn jeugd gingen mijn ouders in Slotervaart wonen. Kwam naast David Endt te wonen als jongen al fijne persoonlijkheid zeg dit niet om te slijmen maar was gewoon zo en de familie Endt was gastvrij. We konden met de bal ongestoord tegen de garage aan knallen zonder gezeur van: weg wezen. Nu hadden we ook nog ons voetbalpleintje waar ik als jongen mee voetbalde met Bob Metzger, Familie Groot, en meer van ASV Slotervaart waar we voetbalden. Op straat voetballen bleef trekken zeker onder de gouden jaren Ajax. Maar kwam nog vaak op Zeeburgia. En Zeeburgia is altijd mijn club gebleven. Door wat mindere jeugd was ik daar altijd welkom.
Rein Mulder en jeugdvriend David Endt 100 jaar Zeeburgia
Rein Mulder en Jeugdvriend David Endt een bijzonder weerzien bij Zeeburgia 100 jaar
Rein Mulder