Nog meer herinneringen aan de Indische Buurt (22)

Bertus van Vliet (1944-2014) vertelt verder - Over de wasdag, Klaas Vaak en een koekoek

Indische Buurt
Javastraat - ± 1949 .<br />Foto: Beeldbank Amsterdam

Javastraat - ± 1949 .
Foto: Beeldbank Amsterdam

Alle rechten voorbehouden

Ik ben geboren in de Indische Buurt en heb daar gewoond tot mijn 21e. Mijn herinneringen heb ik op papier gezet.

------------------------------------------

Klik rechts (icoontje) bovenaan op de foto en de foto wordt vergroot weergegeven.

Wasdag
Ik weet nog dat de Flevopolder werd drooggemalen (westelijke gedeelte) en om het proces van drogen te versnellen werd er moerasandijvie en riet uitgezaaid. Na anderhalf jaar kwamen de pluizen de lucht in en werden door de zuidoosten wind meegevoerd richting Amsterdam Oost. Alles in de Indische Buurt zat onder de pluisjes. Soms brak er bij dezelfde windrichting door onweer en bliksem wel eens brand uit in de polder en kwamen tot wanhoop van menige huisvrouw de asdeeltjes hier terecht. Als het maandag was en het wasgoed hing buiten kon je de vrouwen horen klagen: "Kan ik weer beginnen, ze denken dat ik niks te doen heb!!!"

Klaas Vaak
In de koude wintermaanden maakte mijn moeder chocolademelk. Ze warmde melk, voegde er cacao aan toe, deed er eventueel suiker bij en dan maar roeren.
Na het avondeten zat je dan lekker naast de kolenkachel. Na een paar uur had je moeite om je ogen open te houden. We luisterden naar de radio (t.v. was er nog niet) naar de Bonte Dinsdagavondtrein, voor de kinderen Monus de man van de maan en dan nog het Marsmannetje, ik weet zijn naam niet meer.

Om acht uur naar bed, je was zo weg, het zandmannetje (Klaas Vaak) had nooit geen geen moeite met me. Nou slaap lekker, tot morgen: Ja - knor - zzzzt - knor zzzt.

Hoogmoed komt voor de val
Tijdens de winterdagen verzorgde je een hyacint die je als als bloembol had gekregen. Je deed hem in glas met water, zette het glas in de zon, niet te warm, daar de bol anders verbrandde. Na verloop van een aantal weken liep hij uit en kwam er een bloemknop aan met een heerlijke geur.

Als hij groot genoeg was geworden nam je het mee naar school. Je dacht dat jij de mooiste had. Met die overtuiging nam je een run naar school met die bol in kranten gewikkeld en maar denken dat je de mooiste en beste had. Maar onderweg struikelde ik over een losliggende straattegel met als gevolg dat de steel brak en je op school tranen met tuiten huilde, als rivieren zo groot!

Koekoek - Koekoek
Ik liep eens over de Valentijnkade en na de muur van het jodenmanussie gepasseerd te zijn gingen wij links af het Zuiderzeepark (nu Flevopark geheten) in richting het gemaal. Wij liepen over brede grindpaden waarbij aan de linkerkant struiken met paarse langwerpige bloemtrossen hingen (vlinderstruiken ? JH) volop bezet met vlinders (pauwoogjes of atlantus.

Op een gegeven moment hoorden wij vanuit de hoge struiken en bomen een koekoek roepen. Mijn broertje en ik hadden er in het echt nog nooit een gezien dus wij erop af. Naast ons bevond zich een slootje met gladde steile glooiing begroeid met wat onkruid. We slopen naar voren om de koekoek beter te zien maar gleden van de glooiing af de sloot in. De koekoek had de grootte van een kleine ekster en grijs/bruin van kleur. Maar de vogel had natuurlijk het gekraak van de takken en het geritsel gehoord, vloog op en gaf ons zijn spottende afscheidsgroet: KOEKOEK.

••••••••••••••••••••••••••••••••••

► Nog meer herinneringen aan de Indische Buurt - Bertus van Vliet vertelt verder ◄

21 - Over Koninginnedag, keilen en natuur
22 - Over de wasdag, Klaas Vaak en een koekoek
23 - Over de havens Oost, vuilnisschepen en Veemarkt
24 - Over vogels, vissen en wijnzuurkool
25 - Over pannenkoeken bakken, Koninginnedag en tropische vissen

Alle rechten voorbehouden

1560 keer bekeken

3 reacties

Voeg je reactie toe
Anneke Koehof

Koekoek

Wat blijft het toch een feest om de verhalen van Bertus te lezen.

Over de koekoek heb ik ook een leuk verhaaltje.

Toen mijn kleinkinderen geboren waren fungeerde ik, net als velen, als oppas oma.

Dat kwam vroeger niet zoveel voor, maar tegenwoordig werken praktisch alle moeders.

Met mijn kleinzoon in de wagen maakte ik flinke wandelingen langs de buitenrand van Zeewolde, want daar woonden we toen. 

Koekoek, koekoek, klonk het in de verte. Hoor je de koekoek vroeg ik aan mijn kleinzoon. Natuurlijk hoorde hij hem en meteen barstte ik uit in het bekende lied: koekoek, koekoek, een vrouw in een mannenbroek. (Later zei hij eens : " Niet meer zingen oma," hij had er genoeg van.

Het gezin van mijn dochter woonde helemaal aan de andere kant van Zeewolde, in het zg. 'buitengebied'.  Op een avond hoorde mijn kleinzoon in zijn bedje ook daar een koekoek en werd heel bang. Waarom?  Hij dacht dat als je die vogel ook daar helemaal hoorde dat het wel een verschrikkelijke enge reuzenvogel moest zijn...

 

 

 

betty wijnand

de foto

volgens mij is dit de binnen tuin van de gemeente woningen in de Balistraat .en heb ik daar op 1 hoog gewoond .wat leuk om dit terug te zien .ik heb weinig foto,s van die woningen .

Anneke Koehof

Nog meer herinneringen aan de Indische Buurt (22)

Wat prachtig verteld! Wat heeft Bertus van Vliet mooie verhalen nagelaten, het is te hopen dat ze nooit verloren gaan, want ze vertegenwoordigen een tijd die niet meer bestaat, maar die velen nog in hun herinnering hebben!