Gaan we naar het moderne speeltuintje? Het āmoderne speeltuintjeā was op het Transvaalplein, niet ver van de Middenweg. Het was een plein met lage huisjes. Er was een zandbak en een klimrekje, maar het belangrijkste waren de twee boomstammen waarop je kon lopen, als op een evenwichtsbalk.
Zulke speeltuintjes werden door Aldo van Eyck bedacht. Zijn eerste ontwerp uit 1947 stond op het Bertelmanplein. In opdracht van de Dienst Publieke Werken gemaakt. Daar was Van Eyck in dienst. Zijn kinderen liet hij eerst op zijn klimrekjes spelen. Zo kon hij zien of ze tot spelen uitnodigden. Er zijn 700 van die tuintjes neergezet. Soms tijdelijk, op plekken waar huizen gesloopt waren.
We verhuisden naar de Archimedesweg. Daar was geen modern speeltuintje. Er was een speeltuin met een hek omheen op het Mariotteplein met een hoge houten klimtoren, een hele hoge glijbaan, schommels en een grote vierkante zandbak. In het huisje dat op de speeltuin stond was iemand aanwezig die de vervelende jongens weg joeg. Wij kwamen daar niet zo veel omdat het te ver weg was. Gelukkig was er bij de professor Pieter Zeemanschool wel een modern speelplaatsje. Het lag tussen de kerk en de sportvelden, vlakbij de school. Alles was heel overzichtelijk. Er stond een duikelrekje met drie verschillende hoogtes. Er was een klein draaimolentje waar je al steppend heel hard kon rond draaien.
Later ontdekte ik dat er in de hoven van eenvoudige duplex woningen speeltuintjes waren. Hier, tussen het groen dat ontworpen was door Mien Ruys, lag een diagonaal pad dat naar een speeltuintje van Aldo van Eyck leidde. Beschut konden we spelen in een zandbak van betonnen elementen, klauteren op een klimrek en koppeltje duikelen over een rekje. Maar die twee boomstammen, die waren er alleen maar op het Transvaalplein.