Lugubere aanblikken en vreselijke nachten

Als kleuter van vijf jaar beleefde ik de inval van de Duitsers. Op het verbrede trottoir voor de kleuterschool in de Fizeaustraat waar ik naar toe ging, werd bij de inval een veldkeuken ingericht. Daar ging al grote dreiging van uit. Recht er tegenover was een oefenterrein ingericht. Daar werden galgen opgericht met stropoppen waar geoefend werd in geweergevechten met de bajonet op het geweer en daarmee werd dan op de stropoppen ingestoken; luguber.

Aan de zuid en oostkant van de Wetbuurt lag een terrein dat werd gebruikt als weiland voor de koeien van boer van Rijn die aan de overkant van de Weespertrekvaart zijn boerderij had. Ik zat inmiddels op de lagere school Abraham van Riebeek en op een ochtend in de hongerwinter kwam ik op school en had men in de wei naast de school ‘s nachts een koe geslacht. Het kadaver lag daar met open borst en de ingewanden over de grond. Voor ons kinderen een nare vertoning.

Maar op dat terrein waren ook bouwputten gepland en ongeveer een halve meter diep uitgegraven. In het najaar flinke regenplassen die als de vorst vroeg inviel prachtige ijsbanen opleverden.

Elke nacht kwamen de eskaders bommenwerpers vanuit Engeland om Duitse steden te bombarderen. Die hoorde je brommend aankomen en dan flitsten de zoeklichten aan van de batterij luchtafweergeschut. De kanonnen stonden achter de huizen van de Middenweg op de plaats waar later de wijk Jeruzalem is gebouwd (de witte betonnen duplexwoningen). Als de vliegtuigen in de zoeklichten kwamen begonnen de kanonnen te schieten. Je hoorde kanonnen bulderen, de granaten over het huis gieren en zag de explosies hoog in de lucht. Vreselijke nachten.