Veel schoolkinderen uit Oost, van de Oostelijke Eilanden, Zeeburg en Indische Buurt, komen niet in Park Frankendael; of misschien eenmaal per jaar, tijdens de Avond-4-daagse; bijna aan het eind van de 10 kilometer, vanaf het Flevopark, langs het Muiderpoortstation en Betondorp.
Als ze nog geen pauze hebben gehad op het Robert Kochplantsoen, dan is het hier, in Park Frankendael. Een gezellige stop met, nog steeds, uitbundige kinderen; lekker spelend op de boten van gevlochten twijgen en in het gras.
Met de Avond-4-daagse vier jaar geleden, werd ik in het park onthaald met waterijs, samen met een groepje schoolkinderen. We waren net van plan in tempo door te lopen toen de kinderen op een soort ruïne tussen de bomen wezen. “Wat is dat”? Ik wist het niet. En we gingen op ontdekkingstocht.
Vanaf het ‘Witte Laantje’, linksaf bij de Zwarte den uit 1880, met zijn indrukwekkende brede takken,
leken we een soort oud bos in te lopen. Donker en spannend. We vonden de brug naar het eiland, een boogbrug naast een hangbrug (van de renovatie in 2003). En plots stonden we voor een stenen kluizenaarshut die in de IJzeren Eeuw, begin 1800, als kloostertje, rustplek (hermitage) is gebouwd. De kinderen hadden alleen oog voor de ruïne, waar ze meteen op klommen en doorheen renden.
Ik werd gefascineerd door de oude bomen. Het meest indrukwekkend vond ik de Japanse notenboom uit 1900, op het pad naar het eilandje; De boomsoort gaat heel ver in de geschiedenis terug, naar de tijd van de Dinosauriërs. Het blad is ook bijzonder. De kinderen vonden de even oude Venijnbomen, met hun grillige vormen, het mooist.
Dit eilandje was voor ons toch wel het hoogtepunt.
Na een kwartiertje vervolgden wij onze 4-daagse avondwandeling. Een prachtige tocht.
