Elthetokerk Javaplantsoen, ook voor mij een baken.

Hartstikke leuk, Anneke !

Verteller: Ad Tolhuijs
Auteur: Ad Tolhuijs

Dit is een uitgebreide reactie op het verhaal van Anneke Koehof,"Geloven in Oost" link onder aan de pagina.

Elthetokerk - 1930 .<br />Foto: Beeldbank Amsterdam

Elthetokerk - 1930 .
Foto: Beeldbank Amsterdam

Alle rechten voorbehouden

Ook mijn ouders hadden communistische sympathieën. Na de oorlog hadden mijn ouders zich op De Waarheid en Het Parool geabonneerd - twee kranten, wat een luxe was dat! Het enige wat ik ervan las waren Jochum Jofel in de ene en Kapitein Rob in de andere. Mijn vader en moeder kwamen van Kattenburg, in het begin van de 20ste eeuw nog een armetierige arbeidersbuurt. Zij zat op de katholieke zusterschool, mijn vader op de openbare. Toen mijn zus en ik in de jaren 30 geboren werden, begon de ruzie in de familie. Moederszijds ging men ervan uit, dat wij katholiek, vaderszijds, dat we protestant gedoopt zouden worden. Onze ouders hadden daar meteen tabak van en besloten ons niet te dopen. Later, als de kinderen groot zijn, kunnen ze dan zelf beslissen wat ze willen worden - en is het niets, is het ook goed! 

Daar zijn mijn zus en ik altijd dankbaar voor geweest. Mijn ouders waren toch al lang socialisten en geloof was voor hun niet meer dan bijgeloof. Toch heeft de Elthetokerk voor ons veel betekend. Wij woonden op Kramatweg 36, dus op twee blokken afstand van die kerk. Als ik in bed wakker lag, wat vaak het geval was, hoorde ik altijd graag het slaan van de klokken. Vooral in de oorlog luisterde ik graag naar al die geluiden. Uit het westen ook van de rangeerterreinen met het tegen elkaar slaan van de wagons, als de treinen samengesteld werden. Uit het oosten kwamen de geluiden van de haven met de schepen. En vanaf het IJsselmeer hoorde ik de misthoorn als het weer ernaar was.

Ik woon al 60 jaar buiten Nederland, maar als ik af en toe eens op bezoek ben, ga ik graag naar de Indische Buurt en dan mis ik nog steeds die Elthetokerk en vind het vreselijk dat ze die afgebroken hebben. Eigenlijk was het een typisch bouwwerk uit haar tijd, in die strakke, modernistische stijl, die toen de toon aangaf. Jammer!

De hele Indische Buurt is een jammer. Hoeveel is daar niet ten slechte veranderd! Gelukkig ligt de "Merwede" (het Amsterdam-Rijnkanaal) er nog, hoewel zonder het open zicht dat je naar het zuiden had, want enorme autobruggen vernielen het uitzicht en die enorme nieuwe wijk die in het IJsselmeer is gebouwd, staat daar waar mijn vrienden en ik met de kano gingen vissen op het meertje op, het "opgespoten land", en over het IJsselmeer naar Pampus, wat destijds nog braak lag en waar niets loos was. Op de Merwede gingen we "sleepies pikken" en bleven op een zandschuit liggen tot Utrecht. Zo'n reis heen en terug kon bijna een hele dag duren.

Nou ja, we weten het allemaal maar al te goed: Het is een nieuwe tijd en wat wij ons nog kunnen herinneren, betekent voor de huidige en komende generaties niets. Voor hen is dat beter zo, want ze moeten in hun eigen tijd leven, waaraan ze later hun eigen nostalgische herinneringen zullen hebben.

Geloven in Oost: De Elthetokerk

 

Alle rechten voorbehouden

374 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Brug over Amsterdam-Rijnkanaal (Merwedebrug)

Brug over Amsterdam-Rijnkanaal (Merwedebrug) Door: Hans Haubrich

Alle rechten voorbehouden

2 reacties

Voeg je reactie toe
Peter de Vries

Elthetokerk

Deze Kerk maakte ook deel uit van ons speelterrein, met de dokter de Herder die er vlak naast woonde. De eltthokerk in de Javastraat waar we danste en ik mijn eerste meisje kuste en danste met een colbert aan van mijn vader.  We speelde op het Javaplantsoen daar zoende  we met meisjes op de trappen van deze kerk, als kind van een katholiek gezin(Gerardus Majella parochie)  had ik al snel niets met de kerk als instituut, dwang en angst binnen deze geloofsektes in welke form dan ook konden mij niet bekoren. Los van het feit dat het vele houvast bood, was ik altijd wantrouwig.De toekomt heeft mijn gelijk bevestigd en er heeft een ontkerking  plaatsgevonden door  schandalen van macht misbruik, geweld en misbruik van kinderen waren en zijn ontelbaar.We speelde op het Jodenmanussie  tussen de grafstenen van vele in armoede en door ziekte gestorven Portugese Joden. Een fijne jeugd gehad met vele speelmogelijkheden zoals het Flevo Park , Jongensland  op de Valentijnkade, schaatsen en zwemmen op -en in het Nieuwe Diep (5 centenbad)(,maar ook bij Zwemschool 'Oost"en het Plashuis  of het Merwedekanaal om een sleepie te pikken . Films in de van Diemenschool van Kindervreugd en Ceram. Iedere vrijdag met vrienden naar het Badhuis op het Javaplein. Voetballen op het plein bij de Kramatweg hoek Baweanstraat met Henkie Demilt , Rense Koehof, Danny Brons , mijn oudste broer  Dries en vele andere uit de buurt. vele namen, zoals de familie van Boxtel, de meisjes van Koning , Mazijk, Kars, Balsing Seeters, Ypma, Detmers,Wim Jansen, Leenders , van Straaten,Dol,Copier, Boerema, Westerveen, de Gruyter., ten Brake. Fanciscus Van Sales school waar we ons Lager onderwijs genoten met Directeur Meester de Wit 

Ethetokerk

Ethetokerk

Anneke Koehof

Elthetokerk/Javaplantsoen, ook voor mij een baken

Beste Ad,

Bedankt voor deze reactie op mijn verhaal en dan nog wel in verhaalvorm!

We zijn het helemaal eens en hebben synchrone herinneringen, al zijn jouw herinneringen meer jongensherinneringen en die van mij meer meisjesachtig. Grappig is dat!

Misschien vind je deze poëtische tekst over het Javaplantsoen dan ook aardig om te lezen, veel zal je zeer bekend voorkomen, de kerk heeft er een belangrijke rol in! En ook de vertrouwde geluiden die je beschreef, beschreef ik in mijn verhaal 'Sadodinges'. 

Hartelijke groeten,

 

Anneke Koehof

 

 Javaplantsoen, een herinnering in de stijl van 'Nescio' - Geheugen van Oost

 

Sadodinges - Geheugen van Oost